Οι δυο γέφυρες του Ταυρωνίτη και ένα κείμενο του Samuel Beckett συνθέτουν ένα συμβάν που αφορά στη συνεχή προσπάθεια για συνάντηση και στην ακύρωση της. A piece of monologue: Ένας ομιλητής με ένα φως στέκεται στην παλιά γέφυρα. Απέναντι του στην νέα γέφυρα και σε μεγάλη απόσταση μια κάμερα — ο άλλος που προσπαθεί ή όχι να ακούσει. Ένας λόγος που την στιγμή που αρθρώνεται αναιρείται σαν μια γέφυρα που ποτέ δεν ολοκληρώνεται. Η απόσταση, ο αέρας, ο θόρυβος των αυτοκινήτων, το φως που χάνεται, τα όρια της ανθρώπινης φωνής είναι οι φυσικοί παράγοντες που προστίθενται.

Two bridges and a monologue written by Samuel Beckett create an event related with the attempt for contact and its failure to accomplish. A piece of monologue. A speaker holding a light is standing on the old bridge. Across the street on the new bridge and far enough there is a video camera –the other one who tries –or not- to listen and watch. A word that in the moment of its articulation is negated, such as a bridge that never reaches the banks. The distance, the wind, the motorway noise, the light that goes out are the natural factors that influence the result.