MADAME –  a video performance (2008)

components (all useless)

1. the scissors and the knife
2. the green dress, the fur, the shoes of Mary’s Mom, the white panties and the white socks
3. Muller’s Merteuil, Marilyn Monroe, Renata Müller and Mini Mouse
4. the plastic guns and the plastic toy soldiers
5. the rope
6. the stove
7. a cup of tea
8. a glass of wine
9. the plastic animals
10. the phone
11. my baby
12. the needle, the threads and the thimble
13. Quartett – Heiner Müller – the book
14. a few pages from a magazine
15. pictures, probably of loved ones
16. the mirror, the lipstick and some bandages
17. the fan of love and the letters
18. the nightgown and the slippers
19. the orthopedic belt and the lace

      From July 2006 till June 2007 I have worked on the theatrical play «Quartett» by Heiner Müller (1980) and particularly on the part of Merteuil, as translated by Eleni Varopoulou.My partner, in the role of Valmont, was Maria Dimoula. The rehearsals were not completed and the performance was never presented, though this was the initial purpose.Almost a year later, a camera shot took place, showing a performance organized with the materials used during the rehearsals.The video was taken by Vassilis Kritikos. It is reframed in an open space, in an urban landscape.The dress, the objects and texts that once had a value in time are being recalled shortly and then they are let go.They gesture for a last time and then abandon their use.

So does Madame. She collapses along with the materiality of a modern civilization in a post-war scene of abandonment.

  in the end

OD UND LEER RUHT DAS MEER  (Tristan und Isolde)

  who is Madame;

Madame has many heads and a postmodern body.She has walked the path till the end in the history of human kind and theater.From a psychological character she turned into a mixed model, finally a machine that performs. Madame has been defeated, although she has survived from calamity.Madame has been disproved. Madame is using her memory and body for the very last time.

The Wars and Man are to blame.

MADAME –  a video performance (2008)

Από τον Ιούλιο του 2006 έως τον Ιούνιο του 2007 δούλεψα για το θεατρικό έργο «Quartett» του Heiner Müller (1980) και συγκεκριμένα στο ρόλο της Merteuil. Η συνεργάτιδά μου στο ρόλο του Valmont, ήταν η Μαρία Δημουλά.

Οι πρόβες δεν ολοκληρώθηκαν και η παράσταση δεν παρουσιάστηκε, αν και αυτός ήταν ο αρχικός στόχος. Ένα χρόνο σχεδόν μετά πραγματοποιήθηκε μια λήψη μιας performance που οργανώθηκε με τα υλικά που χρησιμοποίησα σε όλη τη διάρκεια των προβών. Η λήψη έγινε από τον Βασίλη Κρητικό.

Η επιτέλεση αναπλαισιώνεται αυτή τη φορά σε έναν ανοιχτό χώρο, σε αστικό έδαφος. Είναι κοντά στον βιομηχανικό χώρο του Λαυρίου, ένας χώρος που τώρα ρίχνονται κατάλοιπα κατεδαφίσεων. Το ένδυμα, τα αντικείμενα και τα κείμενα που πήραν κάποτε μια αξία στο χρόνο και στις δοκιμές ανακαλούνται για λίγο και μετά αφήνονται. Χειρονομούν για τελευταία φορά και μετά εγκαταλείπουν. Το ίδιο και η Madame. Καταρρέει μαζί με την υλικότητα ενός σύγχρονου πολιτισμού σε ένα μεταπολεμικό σκηνικό εγκατάλειψης.

Ποια είναι η Madame;

Η Madame έχει πολλά κεφάλια και ένα μεταμοντέρνο σώμα. Έχει διανύσει όλη τη διαδρομή στην ιστορία της ανθρωπότητας και του θεάτρου. Από ψυχολογικός χαρακτήρας έγινε ένα μικτό μοντέλο, εντέλει μία μηχανή που επιτελεί.

Η Madame έχει ηττηθεί αν και επιβίωσε από τον όλεθρο. Η Madame έχει διαψευσθεί.

Η Madame κάνει χρήση της μνήμης της και του σώματός της για τελευταία φορά.

Φταίνε οι πόλεμοι και ο άντρας.